γυμνό μουνί Με λένε Ρόουζ. Είμαι 27 ετών, είμαι παντρεμένος, δεν έχω παιδιά. Γνώρισα τον σύζυγό μου, ο οποίος είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος από μένα, όταν πήγαινα στο Πανεπιστήμιο για το Πανεπιστήμιο. Μετά την καταπίεση του σπιτιού του Δεσποτικού πατέρα, ερωτεύτηκα την αγάπη και τη φροντίδα του. Τα όμορφα δώρα, τα συγχαρητήρια και ο πλούτος που έλαβε για μένα και το νοικοκυριό έπεισαν τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου. Τα πανεπιστημιακά σχέδια απορρίφθηκαν, παντρευτήκαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και από την πρώτη νύχτα του γάμου, η κατανόησή μου, ο ώριμος άντρας εξαφανίστηκε, ή μάλλον ξεσκέπασε. Αντ ‘ αυτού, ο αδαής, αγενής, κακοποιός, εξαιρετικά ζηλότυπος Τύπος συζύγου ήρθε και κάθισε. Ο άντρας, που περπατούσε γύρω μου ως “πριγκίπισσα μου, μωρό μου” κατά τη διάρκεια της περιόδου αρραβώνων, χωρίς να δίνει σημασία στους φόβους μου, την ακαμψία μου και τους αγώνες μου, με απογύμνωσε από το νυφικό μου… επίσης γδύθηκε κοιτάζοντας το γυμνό, νεαρό, ανέγγιχτο σώμα μου με λαμπερά μάτια σαν διεστραμμένος βιαστής.

Όταν έπεσε στο πλευρό του, βουτηγμένος στο αίμα και τον ιδρώτα, κοίταζα το ταβάνι με το αίμα της αγνότητάς μου να τρέχει κάτω από το κρεβάτι ανάμεσα στα πόδια μου, τα δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά μου, τον πόνο και την τρομερή λύπη στη βουβωνική χώρα μου. Όταν γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι, τα μάτια μου έπεσαν στο σκισμένο νυφικό μου στο πάτωμα… η λύπη μου ξεπέρασε τον πόνο στη βουβωνική χώρα μου – – ” Θεέ μου, τι έκανα;”Και μέχρι σήμερα, έχω ζήσει με αυτή τη φράση για σχεδόν δέκα χρόνια. “Τι έκανα;”Δεν υπάρχει επιστροφή, ο πατέρας μου δεν θα ανοίξει καν την πόρτα. Χωρίς να προχωρήσω, τι μπορώ να κάνω με ένα δίπλωμα γυμνασίου χωρίς δεξιότητες, Πώς μπορώ να κάνω μια ζωή για τον εαυτό μου;

Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν παντρεμένος με αυτόν τον άντρα σαν φυτό. Φτάνοντας στο σπίτι τα βράδια με τη μυρωδιά του αλκοόλ και των τσιγάρων, τρία έως πέντε, συνομιλίες που δεν με νοιάζει… Να πάρει στο κρεβάτι… Να πάρει στο κρεβάτι με μια τριχωτή κοιλιά, αηδιαστικό σώμα πάνω μου… Μια βραχυπρόθεσμη σχέση χωρίς φιλιά ή χάδια… Εκσπερματώνει, πέφτει και αρχίζει να ροχαλίζει. Το έγκλημά μου είναι να είμαι νέος και όμορφος… ακραία ζήλια… χωρίς έξοδο, χωρίς φίλους και οικογένεια, οι κουρτίνες είναι κλειστές, περιορισμένες σχέσεις με τους ενοικιαστές του κάτω ορόφου, μια πλήρης ζωή φυλακισμένων… με έχει πληγώσει που δεν έχω παιδί σε κάθε ευκαιρία… δεν έχω αναστατωθεί ποτέ γι ‘ αυτό… σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερο να ζήσω μόνος παρά να φέρω περισσότερα πλάσματα.

Γιατί στο είπα αυτό; Για να δικαιολογηθώ για τη σχέση μου με τον Τόλγκα, τον 20χρονο έφηβο γιο των ενοικιαστών του κάτω ορόφου; Ναι… αλλά αυτές είναι η αλήθεια, χωρίς δικαιολογίες … αν ο σύζυγός μου και εγώ δεν είχαμε τέτοια διαφορά ηλικίας, αν με καταλάβαινε, με αγαπούσε πραγματικά, με τάιζε στο κρεβάτι, θα είχα ζήσει αυτή τη σχέση; Δεν νομίζω. Λοιπόν, το μετανιώνω; Απολύτως όχι … δεν το μετανιώνω. Ο τόλγκα, αυτός ο νέος, όμορφος, δυνατός άντρας, μου δίδαξε τη ζωή, τη ζωή, τη σέξι, την ικανοποίηση, την ικανοποίηση, τον οργασμό, την αγάπη, την αγάπη, Το γέλιο… Δεν το μετανιώνω καθόλου. Αντίθετα, είμαι πολύ χαρούμενος. Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια. Ο σύζυγός μου είχε φύγει από το σπίτι για τρεις ημέρες για δουλειά. Με άφησε μόνη στο μεγάλο σπίτι με χίλιες και μία νουθεσίες. Ήμουν έτοιμος να πεθάνω από πλήξη. Οι ενοικιαστές μας κάτω, με τους οποίους πάντα πηγαίνω και συνομιλώ, είχαν επίσης πάει στο χωριό. Ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα αργά το βράδυ. Κοίταξα ντροπαλά μέσα από το ματάκι και ο Τόλγκα, ο μικρός γιος της οικογένειας που ζούσε στον κάτω όροφο, στεκόταν μπροστά στην πόρτα. Η καρδιά μου βυθίστηκε όταν είδα το όμορφο χαμογελαστό πρόσωπό του.

Την αγαπούσα πάρα πολύ… η ευχάριστη συνομιλία της, το χαμογελαστό πρόσωπο και η εγκάρδια συμπεριφορά της με εντυπωσίασαν… άνοιξα την πόρτα με περιέργεια, – “Καλησπέρα, αδελφή Ρόουζ, σε ενόχλησα, αλλά οι λαοί μας δεν ήταν εκεί, δεν ήρθαν μέχρι αυτή την ώρα. Έχεις νέα;”είπε δειλά … η οικογένειά του είχε πάει επειγόντως στο χωριό το πρωί, δεν θα έρθουν για δύο ή τρεις ημέρες. Σου είπα. – “Σου άφησαν ένα σημείωμα, υποθέτω ότι δεν το είδες…” – “δεν το είδα, αδελφή Γκιουλ. Σε ενόχλησα, Καλησπέρα … ” δεν ήθελα να πάει, βαριόμουν τρομερά. Με πέταξαν έξω, – ” Έλα, Τόλγκα, έφτιαξα επίσης τσάι. Έχετε ένα φλιτζάνι τσάι, απλά πηγαίνετε… ” – ” όχι, αδελφή Gül, δεν θα σας ενοχλήσω, θα πάω. Είχα δουλειά στον υπολογιστή. Σας ευχαριστώ… ” είπε και έφυγε. Μετά από μια γωνία, κοίταξα. Τότε έκλεισα την πόρτα και επέστρεψα στο σαλόνι, στη μοναξιά μου. Περιπλανήθηκα άσκοπα μέσα από τα δωμάτια. Η ψυχή μου βαρέθηκε, ήταν σαν να έρχονταν οι τοίχοι πάνω μου…

Γδύθηκα και ρίχτηκα στο κρεβάτι. Άρχισα να κάνω αυτό που κάνω πάντα, χαϊδεύοντας τον εαυτό μου φαντασιώνοντας. Με τα μάτια μου κλειστά, το ένα χέρι στα εσώρουχα μου και το άλλο στο στήθος μου, ονειρευόμουν καθώς τρίβω τη θηλή μου. Ήταν επίσης εύκολο να ονειρευτώ απόψε … ο Τόλγκα, ο συνηθισμένος ήρωας των φαντασιών μου, ήταν στην πόρτα μου μόλις τώρα. Ονειρεύτηκα ότι δεν πήγε, μπήκε, φιληθήκαμε, κάναμε έρωτα. Ενώ η Τόλγκα με αγκάλιασε, τύλιξα τα χέρια μου σφιχτά γύρω μου. Ενώ αναρροφούσε τις θηλές μου, έσφιξα και έτριψα και τις δύο θηλές μου ανάμεσα στα βρεγμένα δάχτυλά μου με τη γλώσσα μου. Και τα δύο χέρια μου έσκαψαν στα εσώρουχά μου καθώς φανταζόμουν τη νεαρή ίριδα της να σφίγγει ανάμεσα στα πόδια μου και να με βιδώνει, τσίμπησα τα χείλη μου και κόλλησα το μεσαίο δάχτυλό μου. Στριφογύρισα στο κρύο κρεβάτι μου, χαϊδεύοντας τον εαυτό μου, δακτυλογραφώντας το μουνί μου … φώναξα. Με μόνο το νερό της ευχαρίστησής μου πάνω μου ,με βρεγμένα εσώρουχα, γυμνά, ξαπλωμένα στην πλάτη μου λαχανιάζοντας και κοιτάζοντας το ταβάνι, ” είναι αυτή η ζωή;”Σκέφτηκα. Θα είναι έτσι η ζωή μου;

Χαϊδεύοντας τον εαυτό μου… μόνος… μόνος… με έναν παλιό, αδιάφορο, ζηλιάρη, δεσποτικό σύζυγο… και πάλι, τέσσερις τοίχοι άρχισαν να κλείνουν πάνω μου. Ένιωσα τον εαυτό μου στο κάτω μέρος του τάφου και ήταν κατάθλιψη. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Μετά σκέφτηκα τον Τόλγκα … ήταν μόνος κάτω σαν εμένα. Τσάι … λοιπόν … του είπα ότι έφτιαξα τσάι … δεν είχε έρθει … αν είχα πάει και χτύπησα την πόρτα του … αν είχα πάρει το τσάι σε αυτόν… δεν σκέφτηκα για σεξ ή τίποτα, μόλις έκανα έρωτα μαζί του στο όνειρό μου και εκσπερμάτισα. Αν είχα δύο συζητήσεις σαν τους ανθρώπους … αν έφυγα από τη μοναξιά μου… τελικά, δεν μπορούσα να το αντέξω, δεν μπορούσα να το αντέξω … σηκώθηκα, έβαλα ένα καθαρό εσώρουχο, ένα σουτιέν, ένα φόρεμα από την ντουλάπα. Έσπευσα βιαστικά τον εαυτό μου στον καθρέφτη μακιγιάζ…

Gardrobun boy aynasında kendime bir baktım, güzel… Kocamın dışarıda giymeme izin vermediği, ev içinde kullandığım eteği diz üstünde, yakası biraz dekolte elbiseyi seçmişim, nedense… Mutfağa gittim telaşlı adımlarla, çay demliğini, bardakları bir tepsiye koyup doğru aşağıya indim, kapıyı Çaldım. Τόλγκα ατσί. Çekine çekine – ” Çay demledim ama evde hiç şeker kalmamış Tolga. Sizde vardır, beraber içelim diye geldim rahatsız etmezsem… ” dedim. Üzerinde eşofmanlar vardı, beni içeriye davet etti, – “Gel abla, rahatsızlık ne demek; Ben üzerimi değişeyim sen çayı koyana kadar… ” dedi. – “Gerek yok canım, akşam saati önemli değil giyimin, rahatsız olma…” dedim. Içeriye girdim. Salonda sehpanın üzerine tepsiyi koyarak çayları hazırladım. Τόλγκα ντα σέκερι γκετίρντι. Televizyonu açıp çayımızı içmeye, sohbet etmeye başladık. Söz dolandı, yalnızlığımıza geldi – – “Ahmet abi yok galiba evde …” dedi. Adını duymak bile keyfimi kaçırmaya yetmişti. – “Yok, o da iş için gitti, birkaç gün gelmeyecek.”ντεντίμ.

Τότε δεν μπορούσα να αντισταθώ και το πρόσθεσα. “Δεν θα είχε σημασία αν ήταν ούτως ή άλλως, είναι πάντα μεθυσμένος, διαρρέει… είμαι πάντα μόνος έτσι…” μόλις βγήκαν οι λέξεις από το στόμα μου, ήρθα στα λογικά μου, τι έλεγα…; Κοίταξα τον Τόλγκα με τα μάγουλά μου κόκκινα, με κοίταζε με κατανόηση και στοργικά μάτια… κούνησε το κεφάλι του από τη μια πλευρά στην άλλη, υπήρχε μια θλιβερή έκφραση στα μάτια του. Ο υπολογιστής στη γωνία τράβηξε την προσοχή μου. Χρησιμοποίησα τον υπολογιστή ως δικαιολογία για να αλλάξω θέμα και να ξεφύγω από επικίνδυνα νερά. Ρώτησα μερικές ερωτήσεις, άνοιξε και μου έδειξε μερικά πράγματα που δεν ήξερα… μου άρεσε τόσο πολύ που μου είπε ο παιδαγωγός, μπορούσα να τον ακούσω για ώρες… όταν άνοιξα το διαδίκτυο και έδειξα μερικές τοποθεσίες, μια πορνοσελίδα που είχε ανοίξει πριν εμφανίστηκε στην οθόνη κατά λάθος… γυμνές γυναίκες, άνδρες και γυναίκες.,

Ντρεπόμουν και γύρισα το κεφάλι μου. Ήμουν παντρεμένος, αλλά ήμουν τόσο αδαής όσο η Τόλγκα σε αυτά τα θέματα και ήμουν εξίσου ντροπιασμένος με ένα νεαρό κορίτσι. Γιατί τότε η Tolga έσπασε τη σιωπή, – “Gul sister, λυπάμαι. Πιστέψτε με, δεν το έκανα επίτηδες…” κοίταξα το πρόσωπό του. Το όμορφο, όμορφο πρόσωπό του … τα μπλε μάτια του μου έλεγαν ότι δεν είπε ψέματα … άπλωσα το χέρι μου πάνω του, προσπαθώντας να τον παρηγορήσω, – “Μην στεναχωριέσαι, Τόλγκα μου…” είπα. “Είσαι νέος, είσαι ενιαίος… κανονικά πράγματα όπως αυτό…” σαν να ήμουν πολύ έμπειρος, σαν να ήξερα πολλά…

Λέγοντας αυτό, η ζεστασιά του χεριού του σχεδόν έκαψε το χέρι μου, τράβηξα γρήγορα το χέρι μου μακριά… ήμουν μπερδεμένος για το τι να κάνω. Αυτός ο ηλεκτρικός αέρας δεν θα διαλυθεί ποτέ. Έπρεπε να είχα κάνει κάτι. Σηκώθηκα, φρεσκάρισα το τσάι. Ενώ έδινα στον Τόλγκα το ποτήρι τσαγιού με τα τρεμάμενα χέρια μου, όταν άπλωσε το χέρι του, χτύπησε το χέρι μου και το ζεστό ποτήρι τσαγιού έπεσε στην αγκαλιά του σαν να ήταν. Πήδηξε στα πόδια του, καίγοντας. Το μπροστινό μέρος της φόρμας ήταν τσάι και ο καπνός κάπνιζε. Έσπευσε στο μπάνιο. Ήμουν επίσης αναστατωμένος επειδή το παιδί τραυματίστηκε… μετά την πρώτη έκπληξη, έτρεξα αμέσως μετά από αυτόν για να βοηθήσω… άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και βούτηξα, – “Τόλγκα, πληγώθηκες, πώς είσαι;”Ενώ ρωτούσα, πριν μπορέσω να τελειώσω την ποινή μου, Τον είδα να βγάζει το παντελόνι του και να ρίχνει νερό στη βουβωνική χώρα του με ένα σωλήνα ντους στην μπανιέρα. Τον κοιτούσα με το στόμα ανοιχτό. Ανάμεσα στα μυώδη πόδια του υπήρχε ένας παχύς και μακρύς φαλλός.